jueves, 3 de marzo de 2016

O QUE ME VAROU

   Eu quedei varada, encallada, nestas liñas:

Contar un conto é o máis sublime acto de amor que se pode ofrecer a un ser querido... É o    esconxuro máis  poderoso para espantar o meigallo do desamor. Contaba contos Sherezade  para esconxurar a  morte? Non, facíao para engaiolar  ao rei Sarhriyar na rede da palabra.



Oh! ... E nestas:

Os libros  foron o lugar de encontro ao que iamos procurándonos. Verte tocar un libro...era como ver a túa man cando me acariñas. Pensaba: así camiñan as túas mans pola miña pel. Despois tocábao e era coma ler a túa caricia.

                                                                Xabier P. Docampo,  " Carta á amada", Catro cartas.  


Invítovos a que deixedes a opinión sobre  as vosas lecturas  na sección de comentarios. 

14 comentarios:

  1. Eu sobre este tema lin "O unico que queda é o amor" a min gustoume especialmente o conto " Unha foto na rua " e quedeime ca pasaxe seguinte "Decidiu que chegara o momento de recoñecer que o azar tamen poe ser cruel e arrebatarnos es fio de ilusion co que as veces tentamos manter acesa a luz da nosa vida " Mangnifico!!!
    Tamen me gusto por que representa as distintas formas que pode ter o amor.

    ResponderEliminar
  2. "Pasó el resto de la tarde comiendo rosas y leyendo la carta, repasándola letra por letra, una y otra vez y comiendo más rosas cuanto más la leía, y a media noche la había leído tanto y había comido tantas rosas, que su madre tuvo que barbearlo como un ternero para que se tragara una pócima de aceite de ricino".
    EL AMOR EN LOS TIEMPOS DEL CÓLERA (García Márquez)
    Entusiasmoume esta obra porque se afasta da liña habitual do realismo máxico do seu autor e tamén porque aborda o tema do amor en idade tardía. Que bonita! O amor e o cólera non son tan diferentes: afectan ao corpo e a alma facendo estragos nas vidas das persoas.

    ResponderEliminar
  3. –Pues amo el suelo que pisa y el aire que respira y todo lo que toca y lo que dice. Me gusta su forma de mirar y de comportarse, me gusta todo él de arriba abajo. ¡Ya está! CUMBRES BORRASCOSAS (Emily Bronte)
    Realmente esta cita non está dirixida ao verdadeiro amor da protagonista,apreciamos que o que di que ama deste personaxe é algo que poderia amar noutro calquera .
    Nesta novela os amores entre clases non se poden dar na vida entre os vivos pero tambén nos mostra que mais alá da morte non importa nin a clase social,nin os estudos nin o diñeiro. Un lugar no que por fin os amados poden estar xuntos e marase .

    ResponderEliminar
  4. –Pues amo el suelo que pisa y el aire que respira y todo lo que toca y lo que dice. Me gusta su forma de mirar y de comportarse, me gusta todo él de arriba abajo. ¡Ya está! CUMBRES BORRASCOSAS (Emily Bronte)
    Realmente esta cita non está dirixida ao verdadeiro amor da protagonista,apreciamos que o que di que ama deste personaxe é algo que poderia amar noutro calquera .
    Nesta novela os amores entre clases non se poden dar na vida entre os vivos pero tambén nos mostra que mais alá da morte non importa nin a clase social,nin os estudos nin o diñeiro. Un lugar no que por fin os amados poden estar xuntos e marase .

    ResponderEliminar
  5. Eu lin o marabilloso libro de Pablo Neruda "veinte poemas de amor y una cancion desesperada" o que mas me gustou deste libro e a clara obsesion que ten neruda co crepusculo xa que esta continuamente nomeandoo hay unha cita curta que me gustou moito que di "crepusculo cayendo en tus ojos muñeca" a verdade e que non sei por que me gusta tanto, pero o caso e que me chamou a atencion. Tamen lin o libro de lectura obrigatoria "todolos portortos se chaman helena" e houbo unha cita que me encantou: "o mundo esta cheo de barcos bautizados co nome das mulleres que quedaron en terra, tal vez como un intento de explicacion irracional de augurar que, nun naufraxio, o patron non será o único en afunfir"

    ResponderEliminar
  6. Eu lin o marabilloso libro de Pablo Neruda "veinte poemas de amor y una cancion desesperada" o que mas me gustou deste libro e a clara obsesion que ten neruda co crepusculo xa que esta continuamente nomeandoo hay unha cita curta que me gustou moito que di "crepusculo cayendo en tus ojos muñeca" a verdade e que non sei por que me gusta tanto, pero o caso e que me chamou a atencion. Tamen lin o libro de lectura obrigatoria "todolos portortos se chaman helena" e houbo unha cita que me encantou: "o mundo esta cheo de barcos bautizados co nome das mulleres que quedaron en terra, tal vez como un intento de explicacion irracional de augurar que, nun naufraxio, o patron non será o único en afunfir"

    ResponderEliminar
  7. " Tu cuerpo puede ,llenar mi vida,como puede tu risa, volar el muro opaco de mi tristeza. Sé tú mi límite" José Ángel Valente. Con esta cita dábase comezo a un capítulo do libro que lin - O único que queda é o amor-. Outra cita do libro que me deixou moi impactada foi esta: " todas as experiencias quedan sepultadas na memoria,todas,agardando o instante en que poidan sair a superficie".

    ResponderEliminar
  8. "El amor es un símbolo de la eternidad. Barre todo sentido del tiempo, destruyendo todo recuerdo de un principio y todo temor de un final" Madame Staël. Estas liñas aparecen no final de Un corazón lleno de estrellas, de Álex Rovira e Francesc Miralles. Un libro perfecto para darse conta de todos os tipos de amores cos que convivimos no día a día contado dende a experiencia dun neno pequeno. Deles, o que máis me gustou que trataran foi o amor d@s nais/pais polos fillos, que non soe aparecer neste tipo de novelas dirixidas a adolescentes.

    ResponderEliminar
  9. "El amor es un símbolo de la eternidad. Barre todo sentido del tiempo, destruyendo todo recuerdo de un principio y todo temor de un final" Madame Staël. Estas liñas aparecen no final de Un corazón lleno de estrellas, de Álex Rovira e Francesc Miralles. Un libro perfecto para darse conta de todos os tipos de amores cos que convivimos no día a día contado dende a experiencia dun neno pequeno. Deles, o que máis me gustou que trataran foi o amor d@s nais/pais polos fillos, que non soe aparecer neste tipo de novelas dirixidas a adolescentes.

    ResponderEliminar
  10. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  11. Eu lin O único que queda é o amor e a historia que máis me gustou foi: Unha historia de fantasmas. Unha cita que me gustou moito foi: O tempo curao todo . Mais que ocorre se o tempo é a emfermidade? Win Wenders

    ResponderEliminar

  12. "O único que queda é o amor" de Agustín Fernández Paz é o libro que elexín para comentarvos, supoño que ... porque me impactou a súa prosa poética.
    Eu non son moito de libros de contos, prefiro historias longas nas que mergullarme moito tempo; pero na Literatura galega non temos moito diso, os nosos escritores son contadores inquedos de engaiolantes historias pero en tamaño micro. Pero elexín ler este libro cando lin na prensa que Agustín Fernández Paz fora galardoado co Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil por esta obra.
    Para min sempre fora un autor de Infantil e proeume a curiosidade. E abofé que atinei!
    O relato que me chegou máis ao fondo foi "Un radiante silencio". Non sabería dicir o motivo, quizáis porque me gustaría ser Sara, a destinataria dese amor silencioso ou tamén podería ser o namorado que deixa as notas entre os libros para ela. En calquera dos dous personaxes me sinto representada.
    Todos necesitamos amar, aínda que, como nos demostra a literatura, este sentimento tamén nos trae amargura. E sabendo isto, seguimos a buscalo como aire para respirar ou auga para beber. Porque tamén sabemos que é o único que nos queda para ser completos.

    ResponderEliminar
  13. Música de cámara de Rosa Regás, una historia de amor ambientada na posguerra española, na que se retrata una sociedade oprimida polo Réxime Franquista, a Igrexa e os convencionalismos sociais.
    (...)Con los ojos cerrados nos manteníamos en un breve balanceo sumergidos en enajenado letargo hasta que, de pronto, como un trueno que estallase al mismo tiempo que el relámpago una mano golpeó mi brazo enroscado en el cuello de Javier y nos devolvió a la tarde soleada, a las voces y gritos de los marineros y al olor a salitre y gasóleo del puerto.
    -¡Documentación!- fue el alarido del corpulento policía que nos agarró a cada uno del brazo como si no tuviera otra misión en la vida que separarnos.

    (...) la pureza que ha de ser la virtud más preciada de una mujer por niña que sea y el amor al sacrificio como corresponde a la vida que habrá de llevar cuando tenga que regir un santo hogar al servicio de la patria y de Dios.

    ResponderEliminar
  14. "Necesitaba que el mundo fuera diferente, no volver a soñar con su pérdida y que los días ya no fuesen iguales a los que existían cuando ella estaba junto a mí"
    TODO LO QUE PODRÍAMOS HABER SIDO TÚ Y YO SI NO FUÉRAMOS TÚ Y YO (Albert Espinosa)
    Escollín esta obra porque trata moitos tipos diferentes de amor: o esporádico, o non correspondido, o amor imposible... Pero o tipo de amor que máis destaca, inundando toda a obra, é o amor a materno-filial, así como a sensación de indescriptible tristura que nos invade cando este amor remata nunha perda irreparable.
    Aínda así, a visión máis idílica do amor tamén ten cabida nesta historia:
    "No quiero que esta segunda vida sea de otra manera que como la han creado. Y sobre todo, no quiero dejar de dormir, porque, al despertar, quiero descubrirte a mi lado durante mucho tiempo. No quiero perderme esa imagen de verte volver a la vida cada día"

    ResponderEliminar